आई

कोण आहे ती जिच्या मायेत मी गुंतली ,

कोण आहे ती जिच्या पदरात मी सुखावली ...

मला आहे तिचाच आधार ,

तिला मात्र फक्त दुःखाचे दार...

स्वतःच लपवून दुःख , दिलं मला सुख ..

स्वतःच लपवून रडणं , शिकवलं  मला हसणं ..

कडेवर घेऊन लहानपणी, जग हे दाखवलं,

नाजूक हात पकडून चालायला शिकवलं...

सहवासात जिच्या, माझे पहिले पाउल पडले ,

आले भरभर अश्रू , वेड्या त्या मातृच्या मने ...

जेवढी माया केली तेवढीच शिक्षा दिली ,

काय म्हणावे त्या मातृला जी त्यानंतर रडली ...

खूप माया देऊन, स्वतःची ममता वाढवली ,

खूप दुःख झेलून, स्वतःचे सुख विसरली ...

आई शिवाय पूर्ण होत नाही चीमुखल्या जीवांचे जीवन 

त्या जीवांना नेहमीच लागते आपल्या आईचे सुखद मन .

आई ग आई, काय म्हणावे तुला !

मातृत्वच्या पायात अर्पण केले स्वतःला !

एका वाढवून आता मुलीला ,

दिलस तू अर्थपूर्ण जीवन तिला !!!